Een documentaire op TV over onze overleden zoon, dat is schrikken.
Wat schrok ik van een mail van een researcher voor de documentaireserie Break Free voor BNN-VARA tijdens onze vakantie, nu precies een jaar geleden. We zaten in onze buscamper ergens in Spanje, met spanning las ik het mailtje in een razend tempo.
“De reden waarom ik u schrijf is om u te vragen of u ervoor open staat een keer, geheel vrijblijvend, in gesprek te gaan over uw zoon Gerben, over wie hij als persoon was en hoe hij in het leven stond, en om samen met andere naasten de mogelijkheid te bespreken over een Break Free over Gerben”.
Ik kende het prachtige programma, de documentaireserie waarin familie en vrienden “een monument” oprichten voor jongeren die in het buitenland zijn overleden. Ik had al eens gezegd, als zij bellen dan ga ik, dan gaan we naar El Salvador. De plek waar onze sportieve en vrolijke zoon Gerben in 2018 overleden is, aangereden door een dronken automobilist op de laatste dag van zijn backpackvakantie.
Zo eenvoudig was en werd het niet. Mijn man minder bekend met het programma, wilde eerst een paar oude afleveringen zien en er waren nog te veel vragen. Ik kon mijn antwoord op de mail dan ook bedwingen door aan te geven met vakantie te zijn, en dat ik eerst zijn toenmalige vriendin en onze dochters wilde vragen en hoe zij tegenover een oriënterend gesprek stonden. Die nacht sliepen we beiden slecht en ik denk de rest van de familie ook.
Het was het begin van veel emotionele schommelingen, wikken en wegen, verdriet, vreugde maar zeker ook trots. Trots op onze zoon, trots op wie hij was en trots op dat deze vraag aan ons gesteld werd.
Tijdens onze vakantie bleef er die onrust en voor wie mij kent weet dat ik dan veel ga wandelen in de natuur. Het helpt mij de rust te vinden, om goede gesprekken te hebben en om keuzes te kunnen maken. Practice what you preach
Eén ding waren we het over eens. Wij als gezin en zijn toenmalige vriendin moesten het allemaal willen, anders was het geen optie.
Zelf ging ik er vol voor, ik wil naar El Salvador. Met cameracrew is het vast veilig, want de onveiligheid binnen El Salvador houdt mij immers tegen om de plek van zijn overlijden op te zoeken. Voor mij een vreselijk land, uiteraard gebaseerd op het verlies van Gerben en alles wat daarop volgde zoals de rechtszaak.
Break Free is een jongerenprogramma en het is logischerwijs de bedoeling dat een jongere die reis nogmaals gaat maken. Dat wist ik, maar no way dat onze dochters zonder ons zouden gaan, geen denken aan. Dan met z’n allen, maar dat bleek voor ons ook geen optie. Uiteindelijk zei ik; “Ik zou willen dat we er nooit aan begonnen waren. De onrust te groot. Willen we op tv? Zitten we daar echt op te wachten?”. Nou nee dus, maar na goede gesprekken met alle partijen en uiterst zorgvuldig gedaan door het team van Break Free, kwam er voor ons allen een goede beslissing.
Want de vraag gaat eigenlijk helemaal niet over óns, of wij in beeld willen of een reis willen maken. Het gaat over Gerben, Gerben die dit zeker gewild zou hebben. De vraag is willen wij over hem een documentaire. Willen wij dat zijn reis en wie hij was, prachtig in beeld gebracht wordt? Natuurlijk willen we dat. Hoe mooi is het dat straks onze kleindochter haar geweldige oom toch nog een beetje kan leren kennen?
Unaniem werden we het er dan ook over eens dat we ervoor gingen en ook wie de reis opnieuw zou gaan beleven en een betere keus hadden we niet kunnen maken. Alleen toen kwamen de volgende emotionele hobbels. Het doorspitten van uren beeldmateriaal (homevideo’s, filmpjes en vele foto’s). Wat een werk en wat trok het een wissel op ons dagelijks functioneren. En dan nog het rare moment dat al het beeldmateriaal bij je thuis opgehaald wordt. Het gevoel dat je je hele leven met Gerben meegeeft aan een vreemde.
Maar er was nog een heel ander groot dilemma. Geef ik de backpack van Gerben mee? De Backpack die terug kwam zonder Gerben en voor mij van grote emotionele waarde is. Neem ik het risico deze misschien ergens tijdens de reis of op vliegvelden kwijt te raken?
Volg mij gerust.
