De vraag wordt vaak ook zo gesteld, zeker de laatste jaren:
“Gaat het goed”?
Na ruim zes jaar is dat ook wat men graag wil horen.
En ja, het gaat best goed omdat ik het intense gemis van onze zoon Gerben en leegte die het met zich meebrengt in mijn leven heb weten te verweven.
Maar wat betekent het (voor mij) dat het goed gaat?
*Als ik na een slechte nacht mijn bed niet uit wil en een half uur later toch lukt (zingend) onder de douche te staan.
*Als ik op vakantie verdrietig een blauw kaarsje aansteek en vervolgens toch kan genieten van de prachtige omgeving.
*Als ik met de auto ben, volschiet door een liedje op de radio, dan toch gewoon kan functioneren op het werk.
*Dat ik tijdens het rouwproces mensen kwijtraak, maar er dan altijd lieve warme mensen op mijn pad bijkomen.
*Dat mijn man en ik een heel ander rouwproces ervaren, maar ons huwelijk geen gevaar loopt.
*Dat ik ondanks dat Gerben nooit kinderen krijgt ik er toch van kan genieten als zijn vrienden ouders worden.
*Dat familiebijeenkomsten nooit meer compleet zijn en ik toch zin kan hebben in het Kerstdiner en kan genieten.
*Dat ik niet meer de echte blijheid op feesten ervaar, maar wel kan genieten van alle gezelligheid.
*Dat ik soms weer heel verdrietig ben, maar even later gewoon naar een verjaardag kan gaan.
*Dat ik het vreselijk vind dat onze kleindochters hun oom nooit leren kennen maar ik wel als oma van ze kan genieten.
*Dat er geen documentaire over Gerben zijn laatste reis had mogen zijn, maar dat ik dankbaar en trots ben dat het wel zo is.
*Dat wandelen in de natuur mij helpt in het rouwproces en ik daar mijn energie kan vinden.
*Dat al het geleerde en de dood van Gerben samenkomen en ik mijn ervaring kan inzetten om anderen te helpen.
*Dat ik kan genieten van wie hij was. Onze topper Gerben (28 jaar), voor altijd in ons hart en dus in ons leven.
Voor iedereen die het zwaar heeft.
Sterkte.
Wie weet komt er voor jou ook weer een moment dat je kunt zeggen:
“Het gaat goed, maar wel anders”.
