Het lijkt zo vanzelfsprekend dat als je van een feestje houdt dat je deze dan gewoon geeft, maar zo werkt het voor ons niet meer. Het werd letterlijk in voor- en tegenspoed.
De twijfels waren er, niet met ons trouwen, maar wel om nu ons 40 jarige huwelijk te vieren.
Zoals ieder dit kan overkomen verloren we tijdens ons huwelijk door overlijden vrienden, maar we verloren in vijf jaar tijd ook al onze vier ouders en daar tussendoor in 2018 ook nog onze 28 jarige zoon Gerben door een ongeval. De laatste jaren van ons 40 jarige huwelijk, waren op zijn zachts gezegd pittige jaren.
Je verliest niet alleen hun fysieke aanwezigheid, maar ook zoveel meer. Veel om over te rouwen.
En toch, we hebben besloten om nu toch een feest te geven, want onze relatie is belangrijk en we hebben veel om het wel te vieren.
We hebben elkaar. Een relatie gaat immers niet vanzelf, dat lukt alleen als je elkaar respecteert, vertrouwd, de ruimte geeft en ondersteunt daar waar mogelijk. Dat is ons gelukt.
We vieren ook dat we gezond zijn en (nog) lekker aan het werk. Dat we elkaar en onze kinderen en kleinkinderen hebben. En natuurlijk niet te vergeten fijne vrienden en familie om ons heen.
Al heb ik de afgelopen dagen mij menig keer afgevraagd waarom we ook-al-weer een feest wilden geven want in alle voorbereidingen mis ik onze zoon Gerben ontzettend, maar ik weet ook dat hij het niet anders gewild zou hebben.
Daar waar we met ons 25 jarige huwelijk een knalfeest met een liveband hebben gegeven, vieren we het nu niet meer uitbundig. We missen dan Gerben, onze enthousiaste en vrolijke feestganger teveel, maar we vieren het wel met veel mensen om ons heen in een gezellige en bijzondere entourage.
Dus ja we geven een feest, er is zoveel om wel te vieren, maar wel in een vorm wat nu bij ons past. De tranen zullen er vast zijn, van verdriet en vreugde.
Lukt het jou in moeilijke tijden om te zien wat er (nog) wel is en er toch nog een feestje van te maken?
door Erna
april 11, 2025
Over de auteur